Stanično disanje oslobađa ugljikov dioksid kao višak u reakciji. Ugljikov dioksid se stvara i kao rezultat izgaranja. Oslobađaju ga vulkani, termalni izvori i gejziri, a oslobađa se i iz karbonatnih stijena otapanjem.

Ugljik i njegovi spojevi sastavni su dio žive i nežive prirode. Proces kruženja ugljika povezuje živu i neživu prirodu, omogućuje izmjenu energije i sav život na Zemlji

Ugljik stvara dvije vrste oksida u kojima ima valencije (II) i (IV). Kako je kisik uvijek dvovalentan oksid u kojem je ugljik dvovalentan stvorit će ugljikov monoksid (CO), a oksid u kojem je ugljik četverovalentan dati će ugljikov dioksid (CO2)

Gazirana pića su nakon proizvodnje prezasićena ugljičnim dioksidom. Kao rezultat toga, zbog principa fizikalne kemije poznate kao Henryjev zakon, plin doživljava pritisak zbog kojeg želi pobjeći iz tekućine u kojoj se nalazi.

Gorenjem tvari koje sadržavaju ugljik uz dovoljan pristup zraka (O2) nastaje ugljikov (IV) oksid poznat i kao ugljikov dioksid

C + O2 -------> CO2

Ugljična kiselina disocira otapanjem u vodi i stvara dvije vrste iona; hidrogenkarbonatni i karbonatni ion. Pa tako stvara karbonatne soli (kalcijev karbonat, natrijev karbonat ...) i hidrogenkarbonatne soli (natrijev hidrogenkarbonat, kalcijev hidrogenkarbonat ...)

Najvažniji spojevi ugljika koji nisu u sastavu živih bića jesu ugljikovi oksidi (CO i CO2), ugljična kiselina (H2CO3) i njezine soli: karbonati i hidrogenkarbonati (Natrijev karbonat:Na2CO3, natrijev hidrogenkarbonat ili soda bikarbona:NaHCO3 i kalcijev karbonat:CaCO3). Svi ostali spojevi sa ugljikom su organski: metan (CH4) je organski spoj ugljika

Ugljik stvara dvije vrste oksida u kojima ima valencije (II) i (IV). Kako je kisik uvijek dvovalentan oksid u kojem je ugljik dvovalentan stvorit će ugljikov monoksid (CO), a oksid u kojem je ugljik četverovalentan dati će ugljikov dioksid (CO2)

Gorenjem ugljika na zraku mogu nastati dva ugljikova oksida, ugljikov monoksid (CO) i ugljikov dioksid (CO2). Ako je zraka tj. kisika dovoljno, nastat će onaj koji sadrži više kisika (CO2), dok će uslijed nedostatka kisika nastati onaj koji ga sadrži manje kisika (CO)

Gorenjem ugljika na zraku mogu nastati dva ugljikova oksida, ugljikov monoksid (CO) i ugljikov dioksid (CO2). Ako je zraka tj. kisika dovoljno, nastat će onaj koji sadrži više kisika (CO2), dok će uslijed nedostatka kisika nastati onaj koji ga sadrži manje kisika (CO)

Ugljikov monoksid je plin bez boje i mirisa koji nastaje nepotpunim izgaranjem tvari u kojima ima ugljika, te je jako otrovan jer se veže na hemoglobin u krvi čime sprječava prijenos kisika (često zvan \"tihi ubojica\"). Vezanje ugljikova(II) oksida za hemoglobinsko željezo onemogućava vezanje kisika i tako sprječava normalnu opskrbu stanica kisikom. Znakovi trovanja su: glavobolja, vrtoglavica, lupanje srca, opća slabost, šum u ušima,

Ugljična kiselina (karbonatna kiselina (H2CO3) slaba je anorganska kiselina. Nastaje otapanjem ugljikova(IV) oksida u vodi, no vrlo mala količina CO2 izreagira sa vodom, jer se čak 99 % CO2 u vodi nalazi u molekularnom stanju

CO2 + H2O ------> H2CO3

Alotropska modifikacija ili alotropija je pojava da se ista tvar javlja u više strukturnih oblika koji se razlikuju po fizikalnim i/ili kemijskim svojstvima. Alotropi su dva ili više oblika istog kemijskog elementa koja se međusobno razlikuju po načinu međusobnog vezivanja atoma. Alotropija se odnosi na elementarne tvari, dok slična polimorfija samo na spojeve

Kako je kisik uvijek dvovalentan (II) oksid u kojem je ugljik četverovalentan (IV) dati će ugljikov dioksid (CO2). U dioksidu, prefiks di označava dva kisika

Ugljik još nazivamo i karbon (od latinski: carboneum) pa tako i ugljičnu kiselinu možemo zvati i karbonatna kiselina

Vatrogasni aparati punjeni ugljičnim dioksidom (CO2) koriste se za gašenje električnih uređaja pod naponom, razvodnih ormara i električnih instalacija (do 1000 V). Ugljični dioksid kao sredstvo gašenja hladi mjesto požara i djeluje ugušujuće na plamen. Prednost mu je što se brzo uklanja iz prostora.